Onze kleindochter Luca (bijna 3 jaar) in de bocht:
Papa Ian heeft een afritsbroek (zonder de pijpen) aan. Met de twee losse pijpen gaat hij op de bank zitten om ze aan te ritsen. Luca kijkt verbijsterd en zegt: “Oh, papa, nu moet je wel sorry zeggen tegen mama!”
Vandaag hebben we een bezoekje gebracht aan de bloemenwinkel. Wat een prachtige bloemen en spulletjes! Van de bloemenmevrouw kregen we allemaal mooie bloemen mee voor in de klas. Nu hebben we een bloemenwinkel in de klas!
“School is net een museum, je kunt er ook vanalles leren!”
Vorige week was ik mijn handen aan het insmeren met handcreme. Een meisje vroeg wat ik aan het doen was. Ik vertelde dat mijn handen wel schuurpapier leken en er dus een lekker “cremmetje” opsmeerde. Het meisje vertelde me: “mijn oma heeft heel zachte handen, maar ja, jij bent ook veel ouder dan mijn oma!”
Deze week gingen we plankjes schuren met schuurpapier. Toen zei hetzelfde meisje, als grapje: “juf, jij kan het wel met je handen doen!”
Jongetje tegen zijn vriendinnetje:
“Claire, weet je wat ik in mijn schoen wil? Jou!”
Hey, juf, er ligt een hele grote plas in de “mannen-wc”!
Tijdens het uitdelen van de tassen met pauzehapjes, komt een meisje voor me staan en zegt:
“juf, zal ik even op de kinderen passen?”
Ik kijk haar verbaasd aan en zeg: “huh, hoezo?”
“Nou, jij gaat nu toch even naar de WC!”
Mmmm, ben ik dan zo’n gewoonte-dier?
In de klas waren we aan het bedenken waar verschillende dieren en dingen vandaan kwamen.
Gisteren kwam een meisje naar me toe om te zeggen:
“Krassen is niet zo mooi, maar het is wel KUNST!”
Dinsdag gingen we wandelend naar een toneeluitvoering, dus voor die gelegenheid had ik mijn wandelschoenen aan gedaan. Het jongetje naast me vroeg met een verbaasd gezicht, terwijl hij naar mijn schoenen wees: “Wat is dat?”
Ik: “Dat zijn mijn wandelschoenen, vind je ze niet mooi?”
Hij keek heel meewarig en zei zachtjes: “Nee”
De volgende dag had ik laarsjes aan. Daar kwam hetzelfde jongetje van gisteren:
“Hey, juf, nu heb je dichte hakken aan!” Hij klonk een stuk opgewekter.
Ik: “Zijn deze wel mooi?”
Hij, volmondig: “Ja!”